In regstaal, die term Persoon dui op die onderwerp van regte, houer van regte en verpligtinge beklee met die nodige wetlike kapasiteit en wat gereguleer word die moontlikheid van beweging tussen verskillende ordesDie persoon is by die tyd van die geboorte van die mens, meer presies wanneer die dieselfde is gebore in die lewe (soos dit nou nodig is om die vereiste van die lewensvatbaarheid of geskiktheid van die gebore om voort te gaan om die lewe), selfs as die wet ken belang vir die verwek is en nie swanger geword het, die feit van die geboorte is die ondersteuning van die natuurlike die erkenning van die reg kapasiteit. Die man staan in'n spesiale verhouding met die sosiale omgewing, word dit familie of sosiale in'n breë sin, waaruit hy kan nie geskei word en van wat die reg kan nie staatmaak op. In verband met soortgelyke verslae, die persoon is erken spesiale status, waaruit ontstaan regte en verpligtinge, en die invloed van elke persoon, wat jy nie kan ken of maak onderhewig aan transaksies of andersins. Die burgerskap, dit is die verhouding wat die bande elke individu om'n Staat, die gesin, die verhouding wat skakels elke individu met ander mense, die band van die verwantschap en van die huwelik. Die regte van die persoonlikheid, van die spesies as die genus van absolute regte is diegene wat die beskerming van die persoon as sodanig, in sy essensiële aspekte, en in sy manifestasies, die onmiddellike, hulle ontstaan met die geboorte van die onderwerp, en soms selfs voor (die reg om te lewe van die swanger), of later, maar altyd oorspronklik, regte intrasferibili, en onder hulle is veral relevant tot die reg om te lewe, die naam, eer, sy beeld, en so aan. In verband met die posisie wat die persoon neem in die ruimte, die sortering dissipline in die Instellings van die vestiging, koshuis, gebly. Met die Instellings van die verdwyning, afwesigheid en vermoedelik dood, word gereeld in die italiaanse regstelsel, die gevolge wat ontstaan as gevolg van die materiaal dood van die persoon van die koshuis of uit die koshuis sonder die moontlikheid van'n bron van inligting wat sal bewys dat sy oorlewing. Die persoon sterf met die natuurlike werklikheid van die dood van die individu, die wetlike kapasiteit ophou, en wat, in'n betekenis, materiaal en ideale, bly daar na die dood kan nie die onderwerp, maar die onderwerp van regte. Met die belangrikheid dat die om te weet as die dood van'n persoon is voorafgegaan of gevolg dat van die ander mense, die italiaanse wet stel die vermoede van die commorienza. Met betrekking tot natuurlike persone en aan die lotgevallen van hul natuurlike en wetlike handelinge van die burgerlike stand. Die regspersoon is die liggaam-eenheid, wat gekenmerk word deur'n pluraliteit van individue of'n kompleks van goedere, wat erken word deur die wet kapasiteit om op te tree in verband met wettige doeleindes, en seker. 'n pluraliteit van persone, 'n outonome groep van bates, 'n wettige doel, en bepaal vir die verwesenliking van die belange van die wetenskaplike, artistieke, kommersiële, liefdadigheid, maar die eerste twee elemente dra nie, noodwendig nie, of nie wys in die dieselfde manier belangrik. Die pluraliteit van die persone in sekere vorme van wetlike persone kan teenwoordig wees in die voorgrond of mis, terwyl dit is noodsaaklik in ander vorme van wetlike persone (soos verenigings). Die teenwoordigheid van hierdie elemente gewoonlik moet afgelei word uit die memorandum van assosiasie van die wettige persoon, in welke geval, die wil van diegene wat die grondslag lê van die organisasie (wet vir die die kategorie van die sogenaamde fondamente is gesê om op te slaan die"fondament"), en die verordeninge van die dieselfde. Die oomblik wat die wetlike erkenning van regspersoonlikheid aan die gekwalifiseerde entiteit deur die elemente of voorwaardes hierbo genoem is, is die wetlike erkenning, wat is die effektiewe konstitutiewe, vloei uit dit die skepping van'n nuwe onderwerp (houer) van die toekenning van wetlike verhoudings.
As'n gevolg van die erkenning, die entiteit mag wettiglik druk hul eie sal met die liggame voorberei, en tereg het hul eie bates, met volledige outonomie met betrekking tot mekaar, insluitend selfs dié van die mense wat bygedra het tot die vorming van die erfenis van die regspersoon.
Erkenning kan neem baie verskillende vorme, wat is, toegeken word met die vorige bepaling van die voorwaardes wou deur die wet vir die toestaan van die wetlike persoonlikheid, en vir daardie entiteite met betrekking tot wat die vereiste voorwaardes voldoen, die toekenning die beton van die persoonlikheid kom van die een-nakoming van formaliteite, wat gegee kan word spesifiek deur'n besluit van die administratiewe gesag, wat, meer as om te bevestig die bestaan van die voorwaardes wat nodig is in die vooraf, deur die wet, kan gaan om te bepaal in die praktyk is die relevansie van die doel, wettigheid, en die bepaaldheid van die doel wat die wettige persoon in die opleiding van voorneme is om na te streef (bv, vir verenigings, fondamente, private instellings). Die regsbevoegdheid van die wettige persoon, gevolglike om die erkenning, is meer beperk as dié van die fisiese persone, nie in staat is om te lê in die talle verhoudings wat veronderstel die fisiese persoonlikheid (bv. verslae van die familie wet) en om te ontwikkel in die rigting wat vereis word deur (a) doel: die kapasiteit is algemeen in alle wettige verhoudings, bates, en meer beperk in omvang van persoonlikheid regte, en verwante regte (die reg op die naam, eer, ens). Die kapasiteit om op te tree van die wettige persoon moet toegelaat word, hoewel sy oefening vereis dat die deelname van verteenwoordigers (die direkteure), wat, egter, afgelei van hul wetlike posisie van die wil van die entiteit. Modes van uitwissing kan wees natuurlike, as'n gevolg van die mislukking van die persoonlike element, vir die vrywillige ontbinding, volgens die terme wat in die konstitutiewe wet of in die winkel van die stigting, na aanleiding van die voltooiing van die doel of onmoontlikheid, of regs, as'n gevolg van die onttrekking van die erkenning of vir die samesmelting en die transformasie van die instelling. Die funksie van advertensies oor die lewe van wetlike persone uitgevoer word, soortgelyk aan wat gebeur is vir individue met die registers van die burgerlike staat, deur die Staat, wat sal verskaf word deur die boedel en die bewaring (op die register van die hof van elke provinsiale hoofstad) van'n openbare register van regspersone. Van wetlike persone, gee baie onderskeidings op die basis van die teenwoordigheid van elemente wat bepaal is om te karakteriseer'n tipe. Met die d. Die is ingestel in die italiaanse regstelsel'n geartikuleerde dissipline van die administratiewe aanspreeklikheid van regspersone, maatskappye en verenigings ook sonder regspersoonlikheid. Die liggame van die vereniging, wat, alhoewel dit nie nodig is, is nie beskou as beskou as'n individualiteit, of as'n kategorie met sy eie konseptuele outonomie. Uitdrukkings soos personae vise funguntur of privatorum loco habentur deelgeneem het, so, om te verduidelik en te regverdig die modus van aksie van hierdie van hierdie gemeenskappe, aan die begin in die sektor van Die populus romanus was die prototipe vir die belangrikste, wat progressief volgemaak met die colonias en die civitates, munisipaliteite in'n tweede oomblik, by die tyd van die Ryk, die instellings ius privatorum sub-spesies van die korporasies (die moderne verenigings), met'n kapasiteit van regte en magte funksionele, die nastrewing van die sosiale doel of ekonomiese. Die geleerdes van die tydperk, wat gebruik word om te herhaal die leer van die romeine in die onderwerp van persoonlikheid, is heeltemal verlore en vernietig is in die loop van die hoë Middeleeue, en saam met hulle die idee, moeite herbou,"outonome subjektiwiteit"van die gemeenskap en van die groepe.
om dit die teorie van die sogenaamde nagmaal in die hand bymekaar kom (zur gesammten Hand te verduidelik die verskynsel van die eienskappe van die entiteite en ricondurne uiteindelik tot die individuele vakke.
